Zulme karşı susmak en büyük zulümdür.. Evet Susmak! Çoğu zaman kendiliğinden olur. Konuşarak anlatmaya çalıştığın ne varsa sana susmayı öğretir insan  bazen bir eşikten geçer. Kurduğu  hayaller inandığı savunduğu doğrular tepetaklak olduğunda, tüm kelimeler büyüsünü yitirir. Anlamlı hiçbir kelime gelmez diline. Diktiği, suladığı hiç bir fidan tutmadığında, ektiğini biçemediğinde, kelimelerle savaşı biter insanın. Duyası kaç kere yıkılırsa okadar erken susar insan. Susmakta insan tarihi kadar eskibir eylemdir. Dil sussada  insan bazen bir halıya bazen bir kasnağa bazen kuma,  taşa, toprağa kazıyarak bağladığı dilini parmak uçlarıyla anlatır.  Orada hiçbir kelime ziyan olmaz çünkü. susmak gerekirken konuşmak kadar Konuşmak gerekirken susmakta büyük vebaldir. Hakkın zayi olacağı durumlarda yanlışa müdahale etmeyip, sessiz kalmak afet getirir. Yetkisi olanların susması en büyük zulümdür. zulme susmak zalimden  taraf olmaktır. Vaktinde söylenmemiş her söz mazlumun yüreğiyle  duyduğu en büyük çığlıktır. Tıpkı Aliya izzet begoviç’in Bosna savaşında zulme seyirci kalanları  izahındaki gibi “Ve her şey bittiğinde, hatırlayacağımız şey; düşmanlarımızın sözleri değil, dostlarımızın sessizliği olacaktır.”