Hayal kurmakla başlar herşey. Çünkü yeryüzünün en gizemli rengi ve sırrıdır hayal. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki;  İnsan dünyaya gelip, daha dünyanın gerçekleriyle tanışmadan, konuşmayı öğrenir öğrenmez hayal kurmaya başlar ve çevresindeki insanlara hayallerinden bahseder, “ben büyüyünce polis olacağım, doktor olacağım, şoför olacağım, öğretmen olacağım “gibi. Bu konu ile ilgili ülkemiz’de yapılan bir araştırmada anaokulu yaşında ki çocukların hayal kurma kapasitesi 98 oranındayken üniversite çağına geldiğinde hayal kurma oranı yüzde 2' ye düşüyormuş. Dünyaya değer katan hayatımızı kolaylaştıran icat edilmiş her ne varsa, hepsi bir hayalle başladı. Her birinin önce hayali kuruldu, sonra icad edildi. Bazılarının hayalleri bazılarına ilham oldu yol gösterdi. Bu araştırmanın sonuçlarına göre daha 18 yaşında hayallerini kaybetmiş gençleri olan bir ülkede yaşıyoruz! Okul başarısı,yeteneği hayalleri hiçe sayılıp, adına “sınav” denilen fakat içinde adalet, merhamet, şefkat olmayan, dünyanın en saçma en acımasız en stresli bir kaç saatiyle hayallerinden koparılıp, o anki stres yönetimiyle, yıldırım hızıyla okuyup anlayıp çözebildiği kadar başarılı sayılacağı bir ateş çemberinin içinden geçiyor çocuklar. Anaokulun da kurduğu hayallerin yerini sınavın sonundaki rakamlar belirliyor. Okul başarısı hayaline yeterken, aldığı sonuca göre yoluna devam etmek zorunda kalıyor. Hâlbuki başarısının yettiği, hayalini kurduğu mesleği yapsa, hem ülkesine hem çevresine hem kendine faydalı olacak, ve karşılığında da geçimini sağlayacak. Böylece hayalini kurduğu mesleğini yapmanın mutluluğuyla hizmet ettiği insanlarıda mutluluk halkasının içine alacak. herşeye rağmen hayal kurmaktan vaz geçmemek lazım. Bu yeryüzünün hepimiz için yaşanabilir bir ortak vatan olduğuna inanarak ve inadına kuralım bu güzel hayalleri. Hayal bittiğinde hayatın çekilmez bir çileye dönüşeceğine inandıralım insanları ve Cahit Sıtkı Tarancı gibi bir memleket hayal edelim: Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun; Kuşların çiçeklerin diyarı olsun. Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun; Kış günü herkesin evi barkı olsun. Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun; Olursa bir şikâyet ölümden olsun.