Herkesin birbirini hapse attırmaya çalıştığı bir ülke!

Habertürk yazarı Nihal Bengisu Karaca bugün "Herkesin birbirini hapse attırmaya çalıştığı bir ülke" başlıklı bir yazı kalme aldı.. İŞTE O YAZIDAN BİR BÖLÜM S.İ. isimli çarşaflı ama çok makyajlı bir genç kızın Anıtkabir’de çektiği videoda Atatürk’e hakaret etmesi pek çok kişinin tepkisini çekti. İkinci videoda bu kez yüzünü kapatıyordu S.İ.; kendisini tahkir eden arkadaşını sinirlendirmek için böyle bir kayıt yaptığını, kimseyi incitmek istemediğini söyleyip özür diliyordu. İlk videodaki kişi ile ikinci videodaki kişi aynı mı, emin olduğumu söyleyemeyeceğim. Ayrıca S.İ. ne kadar gerçek onu da bilmiyorum. Çarşaflı bir kadının o kadar profesyonel bir göz makyajı yapabiliyor olmasını; o kadar rahat argo ifadeler kullanabilmesini garip buldum. “Atatürk Tayyip’in b..u olamaz” şeklindeki pespaye cümlede bir tuhaflık daha var. Atatürk ile Erdoğan’ı kıyaslayıp Erdoğan’ı daha büyük bir lider olarak gören biri, ondan ‘Tayyip’ diye; komşusunun oğluymuş gibi bahsetmez diye düşünüyorum. Lakin bu detayların polisiye bir komplo teorisinin altını dolduracağını da sanmıyorum. Sonuçta ortada Atatürk gibi ulusal bir kahramana karşı yapılmış büyük bir densizlik ve hakaret var. Gelgelelim bu hikayede asıl üzücü olan S.İ. değil. Ona, annesi babası üzülsün. Asıl kötü olan sosyal medya ahalisinin çoğunun bütün bir cumartesi gününü S.İ.’yi hapse attırmak için uğraşarak geçirmesi. Ne garip değil mi? Bu olaydan üç dört gün önce de başka birileri, ODTÜ’deki mezuniyet töreninde Tayyipler Alemi pankartını dolaştırarak Erdoğan’a hakaret edenleri hapse attırmak için uğraşıyordu. Herkesin birbirini hapse attırmaya çalıştığı bir ülke olduk. Bir taraf neredeyse Erdoğan’a muhalefet edenlerin tamamını, öteki taraf da neredeyse Erdoğan’a izafe edilebilecek kesimin tamamını hapse attırmak için fırsat kolluyor. ‘Karşı’ taraftan birinin ‘içeri’ düşmesini sağlama hedefine kilitlenmiş bir milli spor var artık. Samimi bir kavga da değil. Muvazaa üzerine kurulu bir spor bu. İki tarafın ‘aşırıları’ arasında oynanan, iki tarafın aşırılarının dengelediği, zımni, adı ve kuralları konmamış bir oyun. Kirli bir oyun. İki tarafın da hedefi, şiddeti arttırarak bu oyunu oynamak istemeyen gri, efendi, makul ve sessiz topluluktan olabildiğince çok adam ‘düşürmek’. Olabildiğince çok sayı yapmak. Yazının tamamını okumak için tıklayınız