CHPʹYE OYUMU HARAM ETTİM

Geçen çarşamba günü bir davet üzerine katıldığım Kocaeli İl Genel Meclisi’nde gördüklerim, siyasi görüşüm ve tercihlerim konusunda bundan böyle daha dikkatli ve titiz düşünmem gerektiğini bana öğretti. CHP’nin gerçekten çok ciddi sorunları var. En önemli sorunu ise, insan kalitesi sorunu. CHP’nin oyları düşük. Artık bu kentte bile, ancak yüzde 25 civarında oy alabiliyor. Oyların az olması, her bir oyun daha değerli olması anlamına da geliyor. CHP’ye genellikle Atatürk ilkelerinden ve devrimlerinden taviz verilmesini istemeyen, Türkiye’nin ve kentin çağdaş, modern olmasını, özgürlüklerin genişlemesini isteyen, çok büyük bölümü ortalamanın üzerinde eğitim görmüş insanlar oy veriyorlar. İyi de bu değerli, anlamlı oylarla kimler seçiliyorlar?.. Ne yazık ki, bugüne kadar bunu çok fazla irdelemedik, araştırmadık, önemsemedik. Çarşamba günü Kocaeli İl Genel Meclisi toplantısında tanıma imkanı bulduğum CHP grubunun, en azından benim oyumu hak etmediğine kesinlikle kanaat getirdim. Toplantıyı son derece sakin izleyen İsmet Kanık ile Evnur Sandal’ı tenzih ederim. Ama diğer CHP’li üyelerin gereksiz agresifliğini, saygısızlığını, kendilerini çok önemseyen tavır içindeki küstahlıklarını, tüylerim diken diken olarak ve “Bunlar için ben de oy vermiştim” diye düşünüp, utanarak izledim. Dededen, babaanneden, babadan, anneden, dayılardan CHP’li bir ailenin içinde büyüdüm. 18 yaşıma gelip, seçmen kimliği kazandığımdan bu yana hemen hemen her seçimlerde gözü kapalı sandığa gidip, CHP’nin altına mührü basmışımdır. AKP’nin Türk siyasetine girip, damgasını vurduğu 2002 yılından bu yana, sadece iki kez CHP’ye oy vermedim. Biri, 2002 yerel seçimlerindedir. Büyükşehir için CHP’den Hikmet Erenkaya ile, AKP’den İbrahim Karaosmanoğlu yarışıyordu. Oyumu İbrahim Karaosmanoğlu’na verdim. İkincisi, 2009 yerel seçimlerindedir. Metin Alan’ın içinde bulunduğu bir listeye oy versem, kendimi inkar etmiş olurdum. 2009 yerel seçimlerinde İzmit Belediye Meclisi oy pusulasında elim CHP’ye gitmedi, AKP’ye oy verdim. Çarşamba günü tanıştığım CHP’nin Kocaeli İl Genel Meclisi üyelerinde de- en azından İzmit ilçesinden seçilenlerde- benim oyum var. Bu nedenle utandım, üzüldüm. Bütün samimiyetimle belirtmek isterim. O toplantıda CHP’li üyelere kızmış, onları benim oyuma layık bulmamış olmamın nedeni, çok saçma, çok haksız ve çok cahilce Posco’nun davetlisi olarak Güney Kore’ye giden biz gazetecileri suçlayıp, eleştirmeleri değildir. Genel tavırları, toplantıdaki tutumları, karşılarındaki AKP’li üyelere yönelik tavırları nedeniyle onları yadırgadım ve kınıyorum. AKP’li üyeler çoğunluk. Buna rağmen, gayet medeni, anlayışlı, uzlaşmacı duruyorlar. CHP’lilerde ise, yıllardır hep muhalefette olmanın getirdiği bir kompleks var. Sanki AKP’lilerin söylediği her şeye karşı çıkmayı, aksini söylemeyi, oturdukları yerden bağırıp çağırmayı kendilerine verilmiş temel görev sayıyorlar. 2009 yerel seçimleri öncesinde ilimizde CHP’nin her kademedeki aday tercihleri, tarih boyunca unutulmadan sorgulanması gereken skandallarla doludur. Ben İl Genel Meclisi’ni gördüm, izledim, onları yazıyorum. İzmit Belediye Meclisi toplantısına, Büyükşehir Belediye Meclisi toplantısına katılsam, görsem, eminim yine CHP’li üyelerin tavrından büyük rahatsızlık duyacağım. Çünkü, CHP’li seçmenlerin önüne 2009’da konulan bu adaylar, tamamen ahbap çavuş ilişkisi içinde, CHP’nin ilkelerine, prensiplerine en küçük bir saygı duyulmadan belirlenmiştir. İsim vermek istemiyorum. İzmit Belediye Meclisi’nin CHP grubu ortadadır. CHP’lilerin oyları ile seçildikten sonra partiye ihanet edenler, ayrılanlar, istifa edenler herkes tarafından biliniyor. Kartepe Belediye Meclisi’ndeki Gebze Belediye Meclisi’ndeki CHP’li üyeler aynı kategoride değerlendirilebilir. Bu CHP’lileri, bu kentin elit insanları, eğitimli, çağdaş, Atatürkçü insanları seçtiler. CHP listelerindeki adaylar için, “CHP aday gösterdiğine göre, bunlar adam gibi adamdır” diye düşündüler. Ama ben Kocaeli İl Genel Meclisi toplantısında gördüm ve anladım ki, onlar bu oylara layık değiller. Düşünün bir meclis toplanmış. İktidar grubundan bir üye, bir konuda fikir beyan ediyor. Bir konuda konuşuyor. Bu üyenin konuşmasının her cümlesine, CHP’nin kendisini çok önemli zanneden üyelerinden biri oturduğu yerden kalkıp, bağırarak, hakaret ederek karşı çıkıyor. Halbuki, o AKP’li üyenin konuşması bittiğinde, Meclis Başkanı sözü CHP’li muhalif üyeye verecek. CHP’liler konuşurken, AKP’liler sakin sakin, kimi zaman tebessüm ederek dinliyorlar. Meclis adabını bozmuyorlar. CHP’liler ise, sürekli saldırı halinde. Herkese, her şeye saldırıyorlar. Bilgi birikimleri olsa, kendilerini iyi yetiştirmiş, iyi tahsil görmüş, konuları araştırmış, hakim insanlar olsalar da bunu yapsalar, hadi yine neyse. Sefa Sirmen bunları bulmuş, hatır gönülle, belki bana falanca köyden 3 fazla oy getirir diye, CHP listesinden İl Genel Meclisi adayı yapmış, bize de seçtirmiş. Yazık, gerçekten çok üzüldüm. 2009’da il genel meclisi oy pusulasında CHP’nin altına bastığım mühre lanet ettim, oyumu haram ettim. CHP’nin TBMM grubu da üç aşağı beş yukarı böyle. CHP’den beklenti yüksek. Ama CHP oyları ile seçilmiş insanların profili düşük. Belki de bu nedenle her seçimde AKP, CHP’yi ezip geçiyor. CHP’nin tepeden tırnağa değişmesi lazım. CHP’nin seçimlerde adaylarını belirlerken, bir sistem koyması, dikkatli olması, giderek azalan CHP seçmeninin oyunu gerçekten hak edecek insanları listelere koyması lazım. Ben, kendi adıma karar verdim. Bundan böyle hiçbir seçimde oy pusulasını elime alıp, gözü kapalı biçimde CHP’nin altına mührümü basmam. Adaylara bakarım; kim hırsız, kim uğursuz, kim cahil cühela, kim seçilirse bu görevi taşıyamaz gözden geçiririm. Benim oyumu hak etmeyecek bir tek ismi görürsem, CHP’nin altına mührü basmaz, hiç değilse oyumu iptal ederim.