ŞOK// Yapıcı ˮSoyuldum, çıplak arandım!ˮ dedi..

8 Temmuzʹda gözaltına alınan Taksim Dayanışması üyeleri Çağlayan Adliyesiʹne getirildi. İfadeleri alınan 50 kişiden 12ʹsi tutuklama talebiyle mahkemeye sevkedildi. Ancak mahkeme tutuklaması talep edilenleri serbest bıraktı. Mücella Yapıcı, Burak Atlar, Ali Çerkezoğlu, Beyza Metin, Ender İmrek, Ahmet Kamil Tekerek, Mehmet Sabri Orcan, Süleyman Solmaz, Haluk Ağabeyoğlu, Arda Mustafa Aytaç, Aral Demircan, Erdem Ateş için tutuklama isteniyordu.  Savcı tutuklanma istemine gerekçe olarak; suç örgütü kurmak, 2911 Sayılı Yasaya (toplantı ve gösteri yürüyüşleri kanunu) muhalefet, görevli memura mukavemeti sıraladı. İşte Mücella Yapıcıʹnın savunması: Ben 62 yaşında, sağlık sorunları olan ama çalışmak zorunda olan sıfır mülkiyeti olan bir kadınım. İsteseydim çok farklı konumda olurdum ama hayatımı ben böyle seçtim. Hayatımda tek çizgiyi tek bir kuruşu dahi usulsüz arsız hayasız şerefsiz kazanmadım. Burada bir fezleke var Taksim olaylarını anlatan, bu külliyen hatalı, daha yargıladığı şeyin ismini bilmiyor. Olabilir. Burada verilen hiçbir belge suç unsuru içermemekle birlikte Taksim Dayanışmasıʹna ait değil. Gezi Parkıʹyla AKMʹyle birlikte anılan bu yer, 98ʹden beri koruma altına alınmış cumhuriyetin ilk kamusal planlamasıdır bu nedenle bölünmezdir. Maalesef hiçbir karar alınırken sayın başbakanımız bir çılgın proje hazırladı, Taksimʹi yayalaştırma projesi ilan etti. Orada üç kez yıkılan mimarlık açısından Türkiye tarihinde de güçlendirilmesi, koruma kurullarına aykırı olarak bir kışla ihya edeceğini söyledi. Biz Mimarlar Odası olarak bir plan yokken ortada bekledik bir plan çıksın diye. Sonuçta bir plan yapıldı. Taksim kamusal alan ve ciddi simgesel önemi var, o kadar tuhaf kararlar var ki onun için basına ve tüm örgütlere haber verdik. Bu benim görevim. Parkın park olmaktan daha kritik olanı deprem anında çadır kurulabilecek başka alan yoktur. Bu kentin ölümü demektir. O toplantıda kurumlar olarak Taksim Dayanışması adını almaya karar verdik. Sonra biz dava açtık. Dava beklenmeden kazılara girildi ve ne yazık ki dava iptalle sonuçlandı ve biz o kararı 3 Temmuzʹda tebliğ aldık. Ben dedim ya size görevimi, yönetim kurulu toplantısından dönüyordum. 27 Mayıs, bir telefon geldi hepimize mahalledeki arkadaşlara, bir buldozer girdi Divan otelin oraya girdi yıkım yapıyor diye. Divan otel tarafındaki inşaat kısmı son derece hukuksuz projeye dayanmayan bir kazıdır. Biz gece yarısı operasyon, gece yarısı kanunlara, gece yarısı ruhsatlara alıştık şantiye şefiniz burada mı diye sormak zorundayım. Nasıl gecenin 11ʹinde siz bunu yapıyorsunuz? Hangi izniniz var? Yok dediler. O zaman bunu yapamazsınız dedik. Peki dediler. Biz o gün 3,5ʹa kadar 30 arkadaş durduk. 28 Mayısʹta bu duyuldu saat 11ʹe doğru makineler geldi ve girmeye başladılar. Makineler geldikten sonra bir takım 30-40 sivil geldi, kaçak inşaat yapılan yere sırtlarını döndüler. Kaçak inşaatı korumak üzere geldiler. Açıkça gaz sıkmaya başladılar ve kırmızılı kadın resmi vardı hatırlarsınız. O insanlara zabıta gömleği giydirildi. Şantiyeye gittim tekrar şantiye şeflerini sordum bana kepçeci cevap verdi. Anıtlar Kuruluʹndan biz hiçbir iznin olmadığını öğrendik, suç duyurularını öğrendik. Parkın borularını ve enerji hattını patlattılar. Enerji hattıyla su bir araya geldi. O anda inanın ağaç bile umrumda değildi. Kepçe oraya kepçesini atsaydı kepçeci ölecekti. O arada milletvekillerimizi çağırdık. Hissiyati olarak gidip orada çitlembik ağacına sarıldım tek başına. Sonra birkaç arkadaş geldi polis beni çembere aldı. Benim yüzüme bir tüp gaz sıktı. Bunların tüm kayıtları El Cezire televizyonunda, Hürriyetʹte kayıtlı istenirse bunu verir. Sonunda ben hastanelik oldum. Ertesi gün milletvekilleriyle buluştuk, çevik kuvvet geldi ve Mete caddesinde kavuniçi gaz atıldı ve ben orada öleceğimi sandım. O güne kadar ne olduysa 6 Haziranʹda böyle bir dosyayla teslim ettik bize teşekkür ettiler o belgeler üzerine soruşturmalar başladı. Şimdi park açıldı dendi. Taksim Dayanışmasıʹnın tüm bildirileri açıktır, burada twitlerden bahsediyor, 62 yaşında kadın olarak ne Twitter anlarım ne Facebook. 40 yıldır mimarım benim evimde ne notlar var, bir kağıt bulunmuş velev ki benim bir takım sendika.orgʹtan notlar var. Ankara mimarlar odasında konuşarak aldığım notlar bunlar. Ben oraya gittim polis müdürü mü amiri mi bilmem ben ilk kez gözaltına aldım. Bu ayıp mı ayıp. Kızımla beraber parkın açıldığını duyunca odadaki arkadaşlarımla parka gidelim dedik, peyzajını merak ediyordum. Biz gittik birden tomayla karşılaştık. Nereye gidiyorsunuz dediler. Niye? Kanunsuz. Parka gitmenin neresi usulsüz? Bizi itmeye başladılar. Arkadaşlarım benim sağlığımı düşündükleri için beni korudular. Sırf benim yüzümden gözaltına alındılar. Direndiysem arka tarafında direnmişimdir. Bizi çeke çeke ite ite bir çembere alarak bir yere sıkıştırarak kızımı saçlarından tutup almaya götürdüler. Ben çocuğumu vermem. Vermedim. Ben de onlarla gözaltına alındım. Bu yaşta gözaltına alındım, çamaşırım çıkartılarak yere çömelerek öksürtüldüm, ilaçlarım zamanında verilmedi, kapalı bir odaya kondum iki gün daha buradasın dendi. 220ʹye açıp baktığınızda işlenen suçlara, yasalara aykırı yapılan her işe karşı çıkmak için buradayım. Salıverilmeyi de istemiyorum. Bu mahkeme görülsün. Çok özür dilerim. Parkın açıldığını duyunca sevindik, işlerimi iptal ettim, kızımla Taksimʹe çıktık. Gözaltına alındım, iççamaşırıma kadar soyuldum, polis tarafından domaltıldım, taciz edildim, kızımla başka kadınların taciz edildiğini gördüm. İlaçlarım verilmedi, şikayetçiyim. Hakkımdaki suçlamayı ilk defa sizden duyuyorum. Ne emniyette ne de savcılıkta bana bu konuda tek bir soru sorulmadı. Benim işim kentte yapılan hukuksuzlukları tespit edip bu konuda kurumuma rapor vermek. Ekmek paramı burdan kazanıyorum. 62 yaşındayım, çalışmak zorundayım, hiç özel mülkiyetim yok. İsteseydim ourdu, istemedim, boğazımdan helal olmayan tek lokma geçmedi. KAYNAK:gazetevtan.com